کاوه یغمایی - تب

توی کوچه تو سرما یکی هر شب می سوزه تو خواب تا تو کنار یه ساحل، بسوزه تنت از آفتاب تو رو چه به مرگِ یه کوچه خواب خودتُ تو ساحل بزن به خواب واسه خوابِ تو پشتِ این، نقاب سر خیلی ها رفته زیرِ آب بسوزون اونو که تو کوچه خوابتو می بینه اونو که رو تنش، هنوزم جای ترکش و جای مینه بسوزون تنشُ تا سر راهِ تو نشینه اونو که واسه تو، دوتا پاش عمریه که زیر زمینه

کاوه یغمایی - حرف اول

حرف من حرف خودم نيست حرف خاک حرف ريشست حرف ديروز نديده ..حرف فردا هميشست صحبت سکوت سرده ...آدمهاي توي قابه حرف اين صورتکا نيست ...حرف اونور نقابه حرف ترديد يک نسله ... ميون رفتن و موندن بين خوابيدن تا ظهر ... يا دم سحر پريدن يکي بايد بگه آخر ... من و تو کجاي کاريم وسط يک راه روشن ... يا هنوزم توي غاريم يکي بايد بگه آخر ...چرا رنگ ما پريده چرا با اين همه عينک...هيچکسي ما رو نديده تو بگو اگه که حرفام...باس تو شنيدني نيست من امروز نگاه کن ...ديگه عکسام ديدني نيست حرف آخر نميگم ... تا نگي خوابت پريده هرکي رو ديوار گوشش ...آخرين حرف شنيده حرف ترديد يک نسله ...ميون رفتن و موندن بين خوابيدن تا ظهر ...يا دم سحر پريدن يکي بايد بگه آخر ... من و تو کجاي کاريم وسط يک راه روشن ... يا هنوزم توي غاريم يکي بايد بگه آخر ...چرا رنگ ما پريده چرا با اين همه عينک ... هيچکسي ما رو نديده

کاوه یغمایی - برگرد

از این پرده های سکوت ، ازاین لحظه های خودم ، ازاین خونه خسته شدم -برگرد
ازاین فکر هر شب تو ، از این حس سرد خودم ، از این آینه خسته شدم -برگرد
چقدر پشت پنجره ها ، به هوای دیدن تو ، بشینم تمام شبو بیدار-برگرد
چقدر با خودم به دورغ ، بگم بر میگیردی یه روز ، بگم می رسم به شب دیدار-برگرد
تو این خونه از تب تو ، دارم می رسم به جنون ، هوا تو به من برسون -برگرد

کاوه یغمایی

يکي جاي دست و پاهاش   دادنش چند تا ستاره
يکي اون ستاره‌ها رم   جاي دست و پاش نداره
يکي‌مون شد پاره پاره   يکي مونده نيمه کاره
يکي برگشته تو سنگر    استخوناشو بياره
بگو نسل ما کجا رفت؟
نسلي که اومد بباره
نسلي که از آينه رد شد
بي‌صدا به يک اشاره